en de update van de site:

Vrijdag



Na een voor een aantal kinderen moeizame nacht, is iedereen om 8 uur opgestaan. Het ontbijtbuffet alle eer aangedaan. De kinderen hebben heerlijk gegeten. Van het personeel kregen Marielle, Rik en Rutger allemaal complimenten over de kinderen dat het zulke schatjes zijn. Met name de jongens van 14 en 15 waren daar mindere gelukkig over. Om 10 zouden we worden opgehaald door twee bussen. Helaas is dit in Suriname niet altijd een zekerheid. Bus één was er keurig op tijd, de tweede bus kwam niet. Ile heeft daarom snel een andere bus geregeld. Met wat vertraging op weg naar de cambio om geld te wisselen. Met een koers van 3,5 surinaamse dollars (SRD) voor 1 euro voelden de kinderen zich heel rijk. Na nog een paar noodzakelijke stops zijn we uiteindelijk om 12.30 echt het binnenland ingetrokken. De eerste 50 kilometer geasfalteerd, daarna 250 kilometer een zeer modderige bauxietweg. Doordat de regentijd nog niet gestopt is (zou al lang zo moeten zijn) was de kwaliteit van de weg extra slecht. Hierdoor schoot de reis niet echt op. Na een flinke tijd aangekomen in Atjoni, hier stopt de weg. Het was al bijna donker. Daarom snel de laatste spullen in de boten geladen, de zwemvesten om en op weg naar Jaw Jaw, onze slaapplaats. We hadden twee boter, één voor de bagage en één voor de kinderen en de begeleiders. Ile had speciaal voor deze groep een nieuwe boot gekocht, zodat iedereen in dezelfde boot kon zitten, super. Na een halfuurtje varen zijn we aangekomen in Jaw Jaw waar we hutten hadden langs de rivier. Doordat de regentijd nog niet gestopt is, is de stand van het water heel hoog. Hierdoor waren de rotsen en de grote stroomversnelling bij het dorp bijna niet te zien. De groep is eerste gaan ‘baden’ (wassen in de rivier) en daarna de eerste echte rijstmaaltijd: rijst, kip en bruine bonen. Daarna de eerste nacht slapen in de jungle zonder airco, dus flink warm. Een paar vonden dit best spannend, zeker nadat iemand een grotere spin had gezien. De kinderen hebben deze dag echt heel goed gedaan.





Zaterdag



Niet alle kinderen zijn al helemaal gewend aan het tijdsverschil van vier uur. Meerdere waren vroeg wakker. Het uitzicht was bij daglicht geweldig. Na het ontbijt is de groep eerst gaan zwemmen voordat het laatste stukje van de reis werd afgemaakt. Rotsen kunnen best pijnlijk zijn als je je eraan stoot. Onderweg zijn er heel veel foto’s gemaakt. Er was dan ook veel te zien: hele mooie natuur, veel bedrijvigheid aan de waterkant bij de vele dorpen, heel veel boten met lading, de stoomversnellingen en natuurlijk de dorpen zelf. Halverwege is er gestopt om te zwemmen. Dit doen we met elke reis op dezelfde plaats. Hier is een mooie zandbank. De meisjes zwemmen aan de ene kant en de jongens aan de andere kant. Alle meisjes en bijna alle jongens hebben zich aangepast aan de manier hoe veel Surinaamse kinderen zwemmen en zwommen zonder kleding. Het laatste stuk varen ging heel snel. Rutger, die voorop in de boot in slaap was gevallen werd gewekt door een golfje dat over de boeg kwam, precies in zijn gezicht. Heel jammer voor hem had bijna iedereen dit gezien, dus een mooi onderwerp van gesprek. In het dorp van Ile werd de groep door veel mensen begroet en na het indelen van de huizen, het inruimen daarvan en het eten begon het mengen en meedoen met de plaatselijke bevolking al meteen. Een groep ging voetballen met heel veel plaatselijke kinderen. Een andere groep ging nog even zwemmen waar ook meerdere kinderen uit het dorp aan meededen. Andrea is gestart met een tekenen op de grond en heel veel kinderen hebben daar aan meegedaan. Kortom, een hele mooie start. Na het avondeten en baden ging iedereen naar bed, sommigen voor hun gevoel veel te vroeg, de meesten waren blij om erin te gaan.



Groepsverdeling:

Jongenshuis: Rick, Sem, Stefan, Milan, Sven, Joris en Arjan (begeleider Rutger)

Meidenhuis: Kristel, Danique, Lisa, Andrea en Femke (begeleider Marielle)

Huisje 3: Julian, Ismaël en Lesley (begeleider Rik)

Huisje 4: Teun, Ben en Nick zij hebben hun eigen huisje dat meteen naast dat van Rutger staat.





Zondag



Een dag die in het teken stond van uitrusten en acclimatiseren. In de ochtend zijn meerdere kinderen wezen baden in de kreek. Dit is een waterstoompje in de buurt van het huis van Ile, maar dan wel midden in het oerwoud. Een bijna betoverende plaats. Verder zijn er spelletjes gespeeld en is er veel gevoetbald. Na de lunch mochten de kinderen zwemmen en, voor een aantal, eindelijk vissen. Dit laatste viel vies tegen: er is geen enkele vis gevangen. Dit had volgend de kinderen heel veel oorzaken: het aas, de lijnen, de plek en nog veel meer. De stand van het water hadden ze niet helemaal meegenomen. Door de hoge stand is er in verhouding veel voedsel en zijn de vissen minder ‘happig’ naar aas. Helaas, misschien verderop in de week meer kans? Tegen het eind van de middag was er iets heel speciaals. De moeder van Ile is een paar maanden geleden overleden. Deze zondag werd officieel de rouwperiode afgesloten. Dit gaat met een redelijk groot feest waar de familie de dorpsgenoten bedanken voor de steun. Muziek, dans, eten, drinken en het uitdelen van cadeautjes zijn daar onderdelen van. Ile heeft onze groep uitgenodigd om hierbij aanwezig te zijn. Het is heel bijzonder geworden. De kinderen hebben respectvol toegekeken naar de dansen, maar bij het uitdelen van de cadeautjes zijn ze helemaal meegegaan met de mensen uit het dorp. Dit werd ook heel erg gewaardeerd. Het laatste stuk van het feest is het lopen naar verschillende huizen van de familie van de overledene en ook daar wordt gestrooid met kleine presentjes als zeep, snoepjes en luciferdoosjes. Sem heeft de hele tijd hand in had gelopen met een jongetje, Ben kreeg steeds stukken toegestopt van een ander jongetje, de meisjes hadden ook allemaal contacten. Super. Voor ons als begeleiders was het heel mooi om te zien. De kinderen hebben het als heel bijzonder (en ook wel vreemd) ervaren en besefte bijna allemaal, dat dit een unieke gebeurtenis is om dit zo met een gemeenschap mee te mogen maken. Toeristen zijn hierbij normaal niet welkom. Het tropisch regen woud deed haar naam eer aan: het laatste stuk van de tocht begon er een enorme regenbui die pas de volgende ochtend ophield. Na het avondeten ging iedereen bijtijds naar bed omdat maandag de school zal gaan beginnen en daar moeten we vroeg naar toe.





Maandag



De eerste schooldag, meteen een zeer goede kennismaking met het onderwijs in het binnenland. Het regende, hierdoor kon de boot uit een ander dorp niet varen, dus kregen de kinderen nagenoeg geen les. Puur omdat onze groep er was, is er voor de vorm enige les gegeven tot aan de pauze van 10.30 uur. Alle kinderen waren onder de indruk van deze manier. Ze wisten wel dat er een kans op was, dit hadden wij al verteld, maar nu hebben ze het zelf meegemaakt. Om een goede kans in de maatschappij te kunnen hebben, is goed onderwijs noodzakelijk. Op deze manier wordt dat des te moeilijker. Verder waren er meerdere kinderen niet zo lekker. Milan is in bed blijven liggen en dus niet naar school gegaan. Femke, Andrea, Lesley, Ismaël en Ben waren ook niet zo lekker. Dit merken we vaak op deze dag in het programma. De overgang is groot. Na een rustige middag (het regende pijpenstelen) is iedereen weer redelijk op de been. Een aantal, waaronder Ben en Milan zijn in net in de plassen aan het voetballen geweest met de plaatselijke kinderen. Ondanks het slechte weer is de stemming goed, hoewel sommigen dit wel lastig vinden. De regen is zo veel, dat het grasveld voor ons ‘eethuis’ is ondergelopen met minimaal 10 cm. Tussen de buien door zijn een aantal jongens gaan zwemmen in de kreek met een groepje kinderen uit het dorp. Dit was heel erg leuk. Veel kinderen doen samen met de kinderen uit het dorp spelletjes of zitten aan de lego. Marloes, iemand uit Nederland die hier onderzoek doet is langs geweest. Zij zal waarschijnlijk een stukje over onze groep schrijven in het blad Balans Belang van de oudervereniging Balans.