eindelijk weer bericht...

Vanavond is de F5 knop hier versleten, maar er is weer bericht, hier komt het!


Dinsdag



De tweede schooldag. Wel een aantal bijzondere ervaringen. In klas 2a zaten Rick, Femke en Milan. Zij zitten in Nederland een stuk hoger, maar zij hebben mee kunnen draaien. Toen de wachttijden heel erg opliepen, hebben ze van Rutger extra werk gekregen uit een hogere klas. Dit werd enthousiast ontvangen (zou dit in Nederland ook zo gaan ?). Sem en Lisa zitten in klas 2b. Voor Sem is de stof gesneden koek, Lisa vindt het soms best lastig. Zeker als je de opgaven van het bord over moet nemen en je sommige woorden van de juf niet kunt lezen. Ook hebben zij gezien dat kinderen die een onvoldoende kregen voor een bepaald werkje, een klap op hun hand kregen met een liniaal. Slaan op school is in Suriname verboden, maar met name in het binnenland gebeurd het nog veel te vaak. De begeleiding van BeActive probeert dmv gesprekken het onderwerp bespreekbaar te maken, inwendig zouden we het liefst de liniaal overnemen en de juf onder handen nemen. Onze kinderen worden nooit geslagen. Danique, Teun, Lesley, Julian, Sven en Joris zitten in klas 3. Zij hebben tot aan de pauze het hardst moeten werken. Tot hun (en onze) grote verbazing, ging de klas na de pauze weg en kwamen er nieuwe kinderen… Officieel zitten er meer dan 40 kinderen in de klas, daarom heeft de juf de klas gesplitst. Het ene gedeelte voor de pauze, het andere gedeelte daarna. Met andere woorden: daar waar de kinderen al niet zoveel les krijgen, is die tijd nog een keer gehalveerd. Onze kinderen bleven wel in de klas en hebben een tijd moeten lezen. Ook mochten ze met de gymles van een andere klas meedoen. Ismaël, Ben, Stefan, Andrea, Kristel en Nick zitten in klas 6. Zij krijgen les van de juf ie ook hoofd van de school is. Zij is altijd heel druk met van alles, het lesgeven wil daar nog al eens bij inschieten. Na de pauze had de klas in een keer een andere leraar: Rutger. Een les over welke toekomst de Surinaamse kinderen voor ogen hadden. Leraar, verpleging en stroommeester (elektricien) bleken het meest favoriet te zijn. De leeftijd van de kinderen uit de klas varieerde van 12 (slechts eentje) tot 21 (!!) jaar. ’s Middags lekker in de buurt van Ile’s huis gespeeld met de kinderen uit het dorp en hard gewerkt aan de verslagen. ’s Avonds laat gegeten en daarna vrij snel naar bed gegaan.



Woensdag



Aangezien er een Hindoestaans feest is, was er deze dag geen school. Dat dit in het binnenland helemaal niet gevierd wordt, is niet relevant. Daarom heeft onze groep op deze dag drie opdrachten gekregen. Opdracht 1 was een cursus houtbewerken bij de plaatselijke timmerman. Opdracht 2 was een Nederlands liedje aanleren aan Surinaamse kinderen. Opdracht 3 was boodschappen doen in een ander dorp. De weg moest nog wel gevonden worden. Elke opdracht werd in een klein groepje uitgevoerd. Alleen Stefan en Andrea hebben niet meegedaan, die waren ziek. Diarree en overgeven is algemene klacht. Meerdere kinderen hebben hier al last van gehad. Gelukkig hebben de klachten tot nu toe steeds een ruime dag geduurd. Houten plankjes werden bij de timmerman versierd dmv allerlei motiefjes. Sem en Ben waren net iets te enthousiast en sneden in hun vingers, gelukkig maar een klein sneetje. Kristel en Milan werden zoveel geholpen door de kinderen uit het dorp, dat hun eigen aandeel beperkt was. De groep van Rik (de oudste jongens) hadden de Granman (soort koning van de rivier) voorbij gelopen in het andere dorp. Hierover was hij een beetje beledigd. Dit zij hij tegen Marielle die met alle meiden wel in een keer bij de Granman zat. Een beetje vals spel, want Rik had geen gids bij zich en Marielle had Hendrico, een zoon van Ile bij zich die een rondleiding door het dorp gaf. Zowel de groep van Rutger als de groep van Rik zijn wezen baden in de kreek midden in het oerwoud. Rutger’s groep had dit al eerder gedaan. Bij hen kwamen meerdere dorpskinderen mee. Eerst zwemmen en lol maken, daarna schrobben (dit was redelijk nodig). Rik zijn groep had eerst wat moeite, het was toch wel vreemd. Na een goed gesprek is het heel goed en ontspannen gegaan. Maria en Ile hadden voor in de middag popcorn gebakken wat door de kinderen zeer werd gewaardeerd. ’s Avonds na het avondeten is iedereen goed naar bed gegaan.



Donderdag



Vroeg op, want weer een schooldag. Voor Arjan en Milan niet, die zijn de afgelopen nacht ziek geworden, met Stefan en Andrea gaat het weer goed.. Vandaag stond de viering van de kinderboekenweek op de planning. Geen echte les, maar een soort feestdag inclusief kinderen van andere scholen en bezoek uit Paramaribo. Helaas blijven de juffen opvallen door aparte dingen. Toen onze groep mooi op tijd aankwam voor de dagopening, waren de juffen nog bezig om zich te wassen en aan te kleden, dus net uit bed. Alle schoolkinderen waren er wel. Gelukkig hadden we de kinderen al voorbereid op heel lang wachten. Het bleek echter heel lang te gaan duren, omdat de gasten uit Paramaribo om 11.00 uur nog op het vliegveld in de stad waren. Toen is besloten, dat onze groep niet meer op het feest zou blijven wachten. De kinderen hebben het wachten heel goed volgehouden, maar er is een grens, ook voor de begeleiders trouwens. We zijn terug naar het huis van Ile gegaan. Veel later zijn Kristel, Sem en Lisa nog naar het feest wezen kijken, de rest had er geen behoefte meer aan. Djumu school had een onderdeel van de voorleeswedstrijd gewonnen en iedereen ging compleet uit zijn dak. We hebben daar kennis gemaakt met een Nederlandse leerkracht die zich in het binnenland gevestigd heeft. Hij vond ons project bijzonder en mooi.



’s Middags heeft Ile ons met de boot naar de Tappa Watra waterval tegenover de school gebracht. Bij het omkleden hiervoor kreeg Andrea nog even de schrik van haar leven: ze kwam veel dichter bij een vogelspin dan haar lief was. Deze had haar kleren als mooi plekje uitgezocht. Dit bracht even flinke onrust in het meidenhuis. Rutger heeft de spin snel weggehaald en ervoor gezorgd dat deze niet meer terug kan komen. Normaal gaan we zwemmen bij de waterval, maar daar is de stand van de rivier te hoog voor. Na de fotosessie, want dat werd het, wist Ile een andere mooie plek om te zwemmen. Eerst met en later een paar kinderen zonder zwemvest je mee laten drijven met de stroming. Sven riep na de eerste keer meteen “Wouw, dit is nog gaver dan De Eemhof” waarmee hij de wildwaterbaan in het zwembad daar bedoelde.